Aan het einde van de eerste eeuw, in een periode van voorspoed en stadsuitbreiding, is het amfitheater van Arles gebouwd. Het behoort tot de grootste (136 bij 107 meter) en best bewaard gebleven Romeinse monumenten van de Provence. De omvang en de opstand van de buitenmuren doen denken aan het amfitheater van Nîmes. In het amfitheater worden nog steeds evenementen gehouden.
De buitenwand bevat 60 bogen per verdieping. De onderste pijlers hebben eenvoudige blokvormige kroonlijsten. Daarboven staan elegante halve Korintische zuilen. De attiek, de zone boven de bovenste kroonlijst, is niet behouden.
Achter de gevel loopt een gangenstelsel. Ingangen en omgangen zorgen ervoor dat het publiek vlot naar binnen en buiten kan. Het publiek was vroeger onderverdeeld in vier standen met elk hun eigen toegangswegen. De tribune bevatte 20.070 zitplaatsen en 800 staanplaatsen.
In de arena streden gladiatoren op leven en dood. In 404, o.i. het Christendom, werden dergelijke gevechten verboden. Aan de noordkant van de ringmuur tussen de arena en de tribune in is een opening die uitkomt op een onderaardse gang. Daardoor werden gladiatoren en wilde dieren naar de arena geleid. Onder de plankenvloer van de arena werden de decors, machines en de kooien met wilde dieren bewaard.
In de laatste tumultueuze fase van de oudheid werd het amfitheater verbouwd tot een verdedigingswerk. Bogen werden dichtgemetseld en verdedigingswerken toegevoegd. In de middeleeuwen zette de fortificatie van de arena zich voort. De verbouwing vond plaats met stenen uit het amfitheater. Dit leidde uiteindelijk tot een ommuurd plaatsje met ruim 200 huizen en twee kerken. Met de blootleggen van het theater en de restauratie werd in 1825 begonnen. Op de bovenstaande tekening zie je de situatie vlak voor de restauratie. Van de verdedigingswerken zijn drie torens behouden.